Wegens succes spelen we deze voorstelling nog een seizoen langer dan gepland! Dit seizoen met een nieuw Uilskuiken op het podium, Kelly De Mol. Een aanrader voor de kleintjes, maar het zijn toch vooral de volwassenen die hun keukenrol bovenhalen.
Uilskuiken en Takkeling zijn twee uilskuikens. Weeskinderen. Mama is ontvoerd door een sperwer en papa blijkbaar ook. Papa heeft Appelaar (juist ja, een appelboom) nog net kunnen vragen goed op Uilskuiken en Takkeling te letten. En zo is Appelaar een beetje de papa en mama van Uilskuiken en Takkeling geworden.
Uilskuiken wil zo snel mogelijk leren vliegen. Als Appelaar slaapt, waagt ze haar kans. Takkeling wil haar tegenhouden maar... te laat. Uilskuiken valt neer en blijft doodstil liggen. En net dan heeft Sperwer honger.
Zal Uilskuiken gered worden? Appelaar neemt een besluit dat je niet voor mogelijk houdt...
De magie zit ‘m vooral in de vormelijke keuzes. Met een overheadprojector en boomschilfers wordt een bos gesuggereerd, de appelaar lijkt op een versteende heks uit een of andere Tim Burton-film, en het licht creëert verschillende sferen. Zeer fris en inventief allemaal. Met als hoogtepunt de slotscène. Hoewel De Maan een figurentheater is – toch het beeldende medium bij uitstek – wordt voor de laatste scène gekozen om enkel met audio (in surround!) te vertellen hoe beide vogels hun vleugels uitslaan. Geluid is het nieuwe beeld! Een verrassend geslaagde voorstelling. (*** 1/2) (Filip Tielens – cobra.be)
Tekst Raf Walschaerts op basis van een verhaal van Ariane Sonck Regie Stef De Paepe Spel Kelly De Mol en Thomas Van Caeneghem Appelaar Reinhilde Ardies of Chris Laureys Stem Appelaar Raf Walschaerts en Greet Jacobs Figuren Paul Contryn, Lieve Van Luyck en Marijke Van den Acker (stage) Scenografie Paul Contryn, Stef De Paepe en Stéphane Vloebergh Theatertechniek Dominique Defossez Uitvoering decor Stéphane Vloebergh Met dank aan Laika, Het Speelgoedmuseum en ZOO Antwerpen
Opgelet: In deze voorstelling wordt gebruik gemaakt van een stroboscoop.
